Πάμε 118 χρόνια πίσω, ρίχνοντας μια ματιά στο πρώτο μοντέλο που επηρέασε την κατασκευή των μοτοσυκλετών για τον επόμενο αιώνα, οριστικοποιώντας την μηχανολογική διάταξη των τμημάτων. Μπορείτε να φανταστείτε ποια την ξεπερνάει στη λίστα;
Στην αρχή της μοτοσυκλέτας, οι κατασκευαστές έκαναν πάνω κάτω ότι μπορούσε ή ήθελε ο καθένας, προσπαθώντας να δημιουργήσουν το νέο όχημα. Ακόμη και οι δύο τροχοί, που χαρακτηρίζουν απόλυτα τη μοτοσυκλέτα, δεν ήταν… το στάνταρ, με πολλούς κατασκευαστές να τοποθετούν βοηθητικό ή και τρίτο τροχό, ενώ το πραγματικό «πανηγύρι» γινόταν με την τοποθέτηση των κινητήρων. Όσοι κατασκεύαζαν μοτοσυκλέτες, έβαζαν τα μοτεράκια της εποχής οπουδήποτε: Πάνω από τον εμπρός τροχό, ψηλά ή χαμηλά στο πλαίσιο, γενικότερα χωρίς κάποιο «σημείο αναφοράς». Αυτό το πρόβλημα ήρθαν να λύσουν οι αδερφοί Werner, το 1901.
Οι Michel και Eugene Werner ήταν Γαλλο-ρώσοι και ασχολιόντουσαν από νωρίς με την μηχανολογία. Η κατασκευή μιας μοτοσυκλέτας τους ενδιέφερε από νωρίς και συγκεκριμένα, από το 1896 όταν και ξεκίνησαν τις πειραματικές κατασκευές. Η πρώτη τους μοτοσυκλέτα ολοκληρώθηκε το 1897 και επρόκειτο για ένα ποδήλατο με τον κινητήρα De Dion τοποθετημένο πάνω από τον εμπρός τροχό (φανταστείτε τα γνωστά Velosolex). Το μοντέλο σημείωσε επιτυχία, όχι όμως πολύ μεγάλη. Η τοποθέτηση του κινητήρα πάνω από τον εμπρός τροχό ήταν μια πολύ απλή λύση για την κατασκευή, αλλά κακή όσον αφορά την οδηγική συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας, λόγω του βάρους του κινητήρα. Οι αδερφοί Werner ετοίμασαν τα δεύτερα σχέδια τους, για το επόμενο μοντέλο που ήρθε το 1901.
Επρόκειτο για την «New Werner» που είχε μια πολύ σημαντική αλλαγή: Ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος στο χαμηλότερο σημείο του πλαισίου, στο κέντρο της μοτοσυκλέτας. Συνδεόταν με τον πίσω τροχό μέσω ιμάντα και, ακριβώς από πάνω του, βρισκόταν το δοχείο καυσίμου. Αυτή ήταν, πολύ απλά, η σημαντικότερη κατασκευαστική απόφαση που πάρθηκε ποτέ στην ιστορία της μοτοσυκλέτας!
Με την τοποθέτηση του κινητήρα στο χαμηλότερο και κεντρικό σημείο του πλαισίου, οι αδερφοί Werner έβαλαν το βαρύτερο κομμάτι του οχήματος, στο κέντρο του, με ασύλληπτα αποτελέσματα μέχρι τότε στην οδηγική συμπεριφορά. Ακόμα, ο κινητήρας συνέβαλε και στην ακαμψία του πλαισίου συνδέοντας του δύο κύριους σωλήνες του. Ακόμα, ο κινητήρας κατά αυτό τον τρόπο απελευθέρωνε χώρο για άλλα απαραίτητα εξαρτήματα της μοτοσυκλέτας, όπως το ρεζερβουάρ καυσίμου.
Η Werner δεν ήταν απλώς αφάνταστα πρωτοποριακή, ήταν και μια κορυφαία μοτοσυκλέτα για την εποχή της: Ήταν η γρηγορότερη μοτοσυκλέτα παραγωγής αγγίζοντας τα 48 χλμ/ώρα (στο 1901 είμαστε, μην ξεχνιέστε…), από έναν μόλις κύλινδρο κυβισμού 220 κ.εκ. και απόδοσης 1,5 ίππου. Το ρεκόρ αυτό το κράτησε 10 ολόκληρα χρόνια, όταν την ξεπέρασε η Γαλλική FN Four το 1911. Η FN Four όμως ήταν τετρακύλινδρη, με απόδοση 5 ίππων, που χρειάστηκε 10 χρόνια για να ξεπεράσει μια μοτοσυκλέτα με ισχύ σχεδόν 4 φορές λιγότερη της…
Η Werner καθόρισε μια για πάντα, τον τρόπο που φτιάχνονται οι μοτοσυκλέτες, τοποθετώντας τον κινητήρα στο κέντρο του πλαισίου και μακριά από τους τροχούς. Η παραγωγή της θα συνεχιζόταν μέχρι το 1908. Σήμερα, θεωρείται μια από τις μοτοσυκλέτες με την μεγαλύτερη επιρροή στην βιομηχανία, παγκοσμίως.
