Με γκάζια τεχνολογία και σπορ συμπεριφορά από άλλο πλανήτη, Aprilia Tuono V4, Ducati Streetfighter V4 και Kawasaki Z H2 εκτοξεύουν τις συγκινήσεις στα ύψη.
Η μεγάλη κατηγορία στα Streetfighter περιλαμβάνει μοτοσυκλέτες που αποτελούν το διακαή πόθο των περισσοτέρων μοτοσικλετιστών. Μπορεί να μην είναι πρακτικές και ευέλικτες αλλά είναι μοναδικές, καθώς εστιάζουν στην παραγωγή αδρεναλίνης κάθε φορά που θα βρεθείς πάνω στη σέλα τους. Aprilia Tuono V4, Ducati Streetfighter V4 και Kawasaki Z H2σε κάνουν να ξεχάσεις τους καλούς σου τρόπους και να βουτηχτείς στον πειρασμό της σπορ οδήγησης, χαρίζοντας σου ανεξίτηλες οδηγικές εμπειρίες.
Είναι η ιδανική μοτοσυκλέτα για τους πραγματικούς λάτρεις της sport οδήγησης, αυτούς που κουράστηκαν από τα κλιπ όν ή απλώς δεν θέλουν να δαπανήσουν τα χρήματα που κοστίζουν τα superbikes με τον αντίστοιχο εξοπλισμό. Οι ημιενεργητικές αναρτήσεις της Ohlins ταιριάζουν απόλυτα στον χαρακτήρα του, ολοκληρώνοντας ένα σύνολο που πραγματικά χαίρεσαι να το οδηγείς. Χωρίς αλλαγές η βασική σχεδίαση της νέας Tuono 1100 Factory, ακολουθεί πιστά την πεπατημένη των προηγούμενων ετών αναδεικνύοντας τις ομοιότητες με την RSV4. Το Tuοno είναι η μοναδική V4 μοτοσυκλέτα της κατηγορίας, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την Aprilia να αυξήσει τον κυβισμό της από τα 1000 στα 1077 κυβικά, κάνοντας την απόδοση να αγγίζει τους 175 ίππους στις 11.000 σ.α.λ. Το Tuono εδώ και αρκετά χρόνια εφοδιάζεται με ηλεκτρονικό γκάζι ride by wire το οποίο συνδυάζεται με 3 διαφορετικούς χάρτες και την εξελιγμένη πλατφόρμα APRC (Aprilia Performance Ride Control) που περιλαμβάνει κυριολεκτικά τα πάντα, έχοντας παράλληλα την δυνατότητα ρύθμισης και απενεργοποίησης σε κάθε ένα ξεχωριστά.
Πάνω από τις 5.500 σ.α.λ ανοίγει το κλαπέτο της εξάτμισης, ο ήχος γίνεται εθιστικός και εσύ νιώθεις μια κλοτσιά να σε σπρώχνει καθώς επιταχύνεις με καταιγιστικό ρυθμό μέχρι να δεις την τελική που αγγίζει τα 275 χλμ/ώρα στο κοντέρ. H πλατφόρμα APRC πάντα εντυπωσιάζει με την λειτουργία της, επιτρέποντάς σου να κινηθείς γρήγορα και να διασκεδάσεις με ασφάλεια, παρόλα αυτά θα υπάρχουν στιγμές που θα τα απενεργοποιείς όλα για να δαμάσεις μόνος σου το θηρίο, ανεβάζοντας κατακόρυφα τα επίπεδα της αδρεναλίνης στο σώμα σου. Οι αναρτήσεις της Ohlins εντυπωσιάζουν, επιτρέποντάς σου να βρεις εύκολα το κατάλληλο setup, αλλά ακόμα και χωρίς καμία αλλαγή, αρκούν για να γυρνάς στην πίστα όσο γρήγορα θα γυρνούσες με ένα σύγχρονο Superbike. Ούτως ή άλλως το Tuono πάντα θα έχει τα αγωνιστικά γονίδια στο DNA του, ανεξάρτητα από τις καινοτομίες που θα μας προσφέρει η κάθε ανανέωσή του.
Η Streetfighter θυμίζει γλυπτό σε δύο τροχούς με minimal γραμμές και μαζεμένες διαστάσεις όπως μια καθαρόαιμη αγωνιστική κατασκευή. Κοιτάζοντάς τη από μπροστά ξεχωρίζουν το τεράστιο ψυγείο καθώς και η μικρή μάσκα με τα LED φωτιστικά σώματα και τα φώτα ημέρας DRL σε σχήμα V, που κάνουν τη Streetfighter να ξεχωρίζει από οτιδήποτε άλλο ακόμα και το βράδυ. O Desmosedici Stradale των 1.103 κυβικών δηλώνει το παρόν, ρυθμισμένος για απόδοση 208 ίππων στις 12.750 σαλ και 12,5 kgm στις 11.500 σαλ. Με την αγωνιστική εξάτμιση της Akrapovic, η ισχύς μπορεί να αυξηθεί στους 220 ίππους και τα 13,1 kgm ροπής. Η τελική μετάδοση είναι κοντύτερη κατά 10% σε σχέση με την Panigale V4, για μια πιο άμεση απόδοση της ισχύος με κατά 10% αυξημένη ροπή στον τροχό. Ο κινητήρας παραμένει τύπου «αντίστροφης περιστροφής» (ο στροφαλοφόρος γυρνά προς τα πίσω).
H Ducati εξόπλισε την Streetfighter V4 με σύστημα απενεργοποίησης των 2 πίσω κυλίνδρων, για μεγαλύτερη άνεση του αναβάτη σε αστικές συνθήκες. Η σουίτα ηλεκτρονικών του Streetfighter V4 περιλαμβάνει Cornering ABS, σύστημα Traction Control, Slide Control, σύστημα ελέγχου σούζας DWC, σύστημα Launch Control και Quickshifter δύο κατευθύνσεων και σύστημα ελέγχου φρένου κινητήρα. Ο αναβάτης έχει στην διάθεσή του 3 χαρτογραφήσεις κινητήρα: Race, Sport και Street, με την τελευταία να περιορίζει την ισχύ της μοτοσυκλέτας στους 155 ίππους. Ο τρόπος με τον οποίο αλλάζει κατεύθυνση και βουτά στις εισόδους των στροφών ανεξαρτήτως των χιλιομέτρων που κουβαλά είναι με μια λέξη συγκλονιστικός, αποδεικνύοντας την εξέλιξη που έχει κάνει η Ducati μέσα από τις πίστες. Μπορεί να μην έχει κλιπ ον όπως η Panigale, αλλά εκτός πίστας το φαρδύ τιμόνι βολεύει περισσότερο, δημιουργώντας τον τέλειο μοχλό για να ορμήξεις σε κάθε στροφή, έχοντας πάντα σύμμαχο το ακλόνητο πλαίσιο και φυσικά τον κινητήρα που με γλυκιά απόκριση στο γκάζι δίνει την απαραίτητη ώθηση στις εξόδους. Μπορείς να πηγαίνεις όλη την ώρα σαν μανιασμένος, αλλάζοντας απανωτά τις ταχύτητες με το εξαιρετικό quickshifter και βλέποντας το κοντέρ να φλερτάρει με τα 300χλμ/ωρα. ακόμη και τότε η μοτοσυκλέτα παραμένει ακλόνητη με τα αεροδυναμικά φτερά (2 σε κάθε πλευρά) να παράγουν 28 κιλά κάθετης δύναμης (20 στον μπροστινό και 8 στον πίσω τροχό) στα 270 χιλιόμετρα, συμβάλλοντας στη σταθερότητα αλλά και στην ψύξη του κινητήρα.
Το Ζ Η2 είναι από τις μοτοσυκλέτες που σου μένουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη, ακόμα και εάν έχεις κάνει μόνο μία βόλτα μαζί τους, ενώ συγχρόνως είναι και η πιο οικονομική υπερτροφοδοτούμενη της εταιρείας. Η Kawasaki ακολούθησε τη σχεδιαστική φιλοσοφία sugomi της σειράς Z, πρόσθεσε όμως μια γενναία πινελιά αναβολικών, ώστε το Z H2 να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μέλη της σειράς, χωρίς να χρειάζεται να δεις το σήμα RiverMark (κοσμεί μόνο τα υπερτροφοδοτούμενα μοντέλα) πάνω από τον Led προβολέα. Η έτοιμη λύση από το H2 που ακούει στο όνομα κομπρέσσορας ήταν μονόδρομος. Συναντάμε λοιπόν τον υπερτροφοδοτούμενο τετρακύλινδρο κινητήρα 998 κυβικών, ο οποίος για την περίσταση αποδίδει 200 ίππους στις 11.000 σ.α.λ και 14 kgm ροπής στις 8.500 σ.α.λ. Όπως και στο H2, το εξατάχυτο κιβώτιο διαθέτει γρανάζια Dog Ring, συμπλέκτη περιορισμένης ολίσθησης και quickshifter δύο κατευθύνσεων, ενώ τη διαχείριση της δύναμης αναλαμβάνει το γκάζι Ride by wire.
Τα ηλεκτρονικά βοηθήματα συνεργάζονται με την πιο εξελιγμένη IMU 6 αξόνων της Bosch(ζυγίζει μόλις 40γρ.) και αποτελούνται από Traction Control 3 επιπέδων το οποίο λειτουργεί και ως περιοριστής σούζας, cornering ABS με περιοριστή ανύψωσης του πίσω τροχού, καθώς και launch control. Ακόμα και με τα ηλεκτρονικά ενεργοποιημένα δεν είναι ό,τι πιο εύκολο να ανοίξεις τέρμα το γκάζι…Το Z H2 κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει τον μπροστινό τροχό στο έδαφος, σε μια διαδικασία που μοιάζει σαν αδυσώπητη μάχη μεταξύ δύναμης-ηλεκτρονικών και συνοδεύεται από τον εθιστικό ήχο της βαλβίβας ανακούφισης που παίζει το ρόλο της σάλπιγγας του πολέμου. Το Z H2 δεν δυσκολεύεται να σηκωθεί ακόμα και με 5η, οπότε στις τρείς πρώτες σχέσεις η προσοχή επιβάλλεται, καθώς η δύναμη έρχεται πάντα ακαριαία και σε μεγάλες δόσεις που νομίζεις ότι δεν τελειώνουν ποτέ, στέλνοντας το κοντέρ εύκολα στον ηλεκτρονικό κόφτη των 288χιλ/ώρα. Η ροπή είναι πραγματικά απίστευτη σε όλο το εύρος των στροφών και δεν θυμίζει σε τίποτα τετρακύλινδρο, όχι όμως και η λειτουργία του κινητήρα που παραμένει γλυκιά-σχεδόν ηλεκτρική χωρίς ίχνος κραδασμών για να μπορείς να απολαύσεις και μια βόλτα σε φυσιολογικούς ρυθμούς…
