???? ??? ????????

Πριν την εκκίνηση

Είναι πράγματι κάποιες φορές που τα πράγματα έρχονται από μόνα τους εκεί που δεν τα περιμένεις...

Όπως όταν δέχτηκα μια πρόσκληση από έναν φίλο Ελβετό αναβάτη, που γνώρισα κατά την διάρκεια του αγώνα Rally Albania πέρσι το καλοκαίρι, να τρέξω με την ομάδα του στο Tuareg Rally. Είχα έτσι την δυνατότητα να πραγματοποιήσω ένα μεγάλο όνειρο, να συμμετέχω σ έναν πολυήμερο αγώνα rally οδηγώντας στην έρημο της Αφρικής. Ήταν κάτι που το είχα σκεφτεί πολλές φορές αλλά πίστευα ότι ήταν απρόσιτος στόχος. Έπρεπε λοιπόν να πάρω μια δύσκολη απόφαση σε δύσκολους καιρούς, αλλά δεν μπορούσα να αφήσω μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη κι έτσι χωρίς να το πολυσκεφτώ είπα το ναι!!

Κι έτσι ξεκίνησα τις προετοιμασίες. Συζητήσεις, τηλέφωνα, e-mails και γύρω μου η οικογένεια και οι φίλοι να είναι για άλλη μια φορά στο πλάι μου να με στηρίζουν. Είχα πολλά να κάνω. Να συντηρήσω και να ετοιμάσω την μοτοσυκλέτα Husaberg FE450. Να την χωρέσω μέσα σε κούτα και φορτωμένη παρέα με τους έξτρα τροχούς και τα ανταλλακτικά, με μεταφορική εταιρεία να ταξιδέψει με προορισμό το Μιλάνο. Από εκεί την παραλαμβάνει ιταλική ομάδα και μαζί με τις μοτοσυκλέτες και τα πράγματα και άλλων αγωνιζομένων θα φορτωθεί για την Τυνησία και συγκεκριμένα για την πόλη Douz, από όπου θα ξεκινήσει ο αγώνας.

Ταξίδεψα μέχρι την Πελοπόννησο και συγκεκριμένα τον Καϊάφα για προπόνηση στην άμμο, που απ’ ότι είχα μάθει και τελικά ήταν πράγματι έτσι, η εν λόγω παραλία είναι μια μικρογραφία των αμμόλοφων της ερήμου. Έκανα αρκετά χλμ με το ποδήλατο σχεδόν κάθε μέρα, λίγη γυμναστική και πολλές οι σκέψεις να τριγυρνάνε στο μυαλό, αγωνίες για το άγνωστο τερέν και καινούργια δεδομένα σ’ έναν αγώνα στο εξωτερικό, σε μια χώρα στην μακρινή Αφρική. Ήξερα ότι θα ήμουν μόνη από την Ελλάδα και μάλιστα η πρώτη ελληνική συμμετοχή, όπως με είχε ενημερώσει ο γερμανός διοργανωτής. Είχα γεμίσει πίστη και δύναμη ότι θα τα καταφέρω και ένιωθα ότι θα κάνω κάτι που το θέλω πάρα πολύ κι έτσι όλος ο κόσμος έχει συνωμοτήσει υπέρ μου!

Και η ημέρα της αναχώρησης φτάνει. Το πρωί 5 Μαρτίου ημέρα Τρίτη είναι η πτήση από την Αθήνα για την Τύνιδα μέσω Ρώμης. Στο αεροδρόμιο της Ρώμης θα συναντήσω τον φίλο και χορηγό της συμμετοχής μου, μέλος κι αυτός της ομάδας MACAD/RNS. Μετά από αρκετές ώρες φτάνουμε στην Τύνιδα και μετά με εσωτερική πτήση πετάμε για τον αεροδρόμιο της Nefta μια μικρή πόλη μέσα στην έρημο. Με ταξί και μετά από αρκετά ακόμα χλμ φτάνουμε αργά το βράδυ στην Douz,όπου και θα μείνουμε για τα επόμενα τρία βράδια.

Ακολουθούν δύο μέρες οδήγησης στους αμμόλοφους, μέρες εξοικείωσης με την έρημο. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική και ψάχνω την θάλασσα, αφού μετά την απέραντη «αμμουδιά» περιμένω να αντικρίσω το μπλε της θάλασσας. Ο Guillaume έχοντας οδηγική και αγωνιστική εμπειρία στην άμμο προσπαθεί να μεταφέρει σε μένα τις γνώσεις του. Δεύτερη ταχύτητα στο κιβώτιο, σταθερή ταχύτητα και ροή. Αυτές είναι οι συμβουλές του και προσπαθώ να τις κάνω πράξη αποφεύγοντας τα κολλήματα στην άμμο.

Το βράδυ της 7ης Μαρτίου, μια μέρα πριν τον γραμματειακό και τεχνικό έλεγχο, συναντάμε και τους άλλους δύο της ομάδας μας τον γερμανό Tonny Schattat και τον Edward Taylor από την Αυστραλία και τρώμε μαζί. Την επόμενη μέρα βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο Sahara Douz και μαζί με μας και όλοι οι αγωνιζόμενοι.

Έλεγχος στα έγγραφα της μοτοσικλέτας, κινητά και με τους δύο πάροχους κινητής τηλεφωνίας της Τυνησίας, αφού αυτός είναι και μοναδικός τρόπος επικοινωνίας μας με την διοργάνωση κατά την διάρκεια του αγώνα σε περίπτωση ανάγκης, live tracking δεν υπάρχει. Φωτοβολίδες, φαρμακείο και ότι άλλο προβλέπεται από τον κανονισμό είναι μέσα στο σακίδιο. Στο τέλος γίνεται και η παράδοση των «δρομοβιβλίων»-roadbooks. Κατόπιν γίνεται η ενημέρωση από τον διοργανωτή.

Προβάλλονται βίντεο με στιγμιότυπα από παλαιότερους αγώνες στο Μαρόκο, αφού μετά από 14 συνεχείς χρονιές το Rally Tuareg γίνεται φέτος στην Τυνησία. Μας εξηγούν τα θέματα ασφαλείας, ότι σε περίπτωση ατυχήματος πρέπει να επικοινωνήσουμε με την διοργάνωση από το κινητό μας τηλέφωνο και αργότερα να χρησιμοποιήσουμε τις φωτοβολίδες φυλάγοντας τις δύο τελευταίες για το βράδυ. Δίνονται πληροφορίες για την διαδρομή που θα αύριο θα πραγματοποιηθεί σε αμμόλοφους. Το roadbook είναι γραμμένο ανάποδα από κάτω προς τα πάνω, διαφορετικό απ ότι έχω συνηθίσει, αλλά πιστεύω ότι δεν θα αντιμετωπίσω κάποια δυσκολία.

Στο βίντεο προβάλλονται τα ονόματα όλων των αγωνιζομένων και στο τέλος οι σημαίες απ όλες τις χώρες των συμμετοχών και βλέποντας την ελληνική σημαία αισθάνομαι συγκίνηση. Ο αγώνας προβλέπεται δύσκολος. Φεύγω να σημειώσω το roadbook, να το τοποθετήσω στην μοτοσικλέτα, και να πάω γρήγορα στο δωμάτιο να ξεκουραστώ. Πρέπει όχι μόνο για την αυριανή μέρα, αλλά και για τις επτά ημέρες του αγώνα να κάνω οικονομία στις δυνάμεις μου, να οδηγήσω χωρίς λάθη στην πλοήγηση, γρήγορα και με ροή και να καταφέρω να επιστρέψω πίσω έχοντας ολοκληρώσει αυτό τον αγώνα , αρτιμελής, υγιής, κοντά στους δικούς μου.

Αύριο 9 Μαρτίου ο αγώνας ξεκινάει με εκκίνηση από την Douz. Η αγωνία μου είναι μεγάλη.