Στη ζωή μας, λένε, δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Υπάρχουν και αποχρώσεις του γκρι, οι οποίες στέκονται στο ενδιάμεσο και διατηρούν την ισορροπία ανάμεσα στα δύο βασικά χρώματα. Το ίδιο συμβαίνει και στον κόσμο των μοτοσικλετών. Δεν υπάρχουν μόνο supersport ή φιλικές μοτοσικλέτες, supermotard ή commuter. Ανάμεσά τους βρίσκονται και τα υβρίδια του κόσμου των δύο τροχών, αυτά που κινούνται σε γκρίζες αποχρώσεις.
Και, όπως και στη ζωή ή ακόμη και σε έναν πίνακα ζωγραφικής, οι αποχρώσεις αυτές πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά πριν επιλεγούν. Βάλε πολύ μαύρο και όλα θα γίνουν σκοτεινά -θα καταπιεί τα υπόλοιπα χρώματα. ¶σε το άσπρο να κυριαρχήσει και κινδυνεύεις να καταλήξεις με έναν "ξεβαμμένο" πίνακα ή μια βαρετή ζωή. Πόσο εύκολο είναι, λοιπόν, να βρεις τη σωστή απόχρωση; Όχι τόσο και με την προϋπόθεση ότι ξέρεις τι θέλεις. Και για να έρθω και στο θέμα που μας απασχολεί σε αυτές εδώ τις σελίδες, οι Ιταλοί που σχεδίασαν το Dorsoduro είχαν μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό τους και επέλεξαν τις αποχρώσεις εκείνες του γκρι που θα έδιναν στο supermotard της Aprilia μια προσωπικότητα εύκολη και συνεργάσιμη -παράλληλα, όμως, τέτοια που δεν θα φοβόταν να πλησιάσει τη σκοτεινή πλευρά της. Ο πρώτος πίνακάς τους διέθετε πολλά χρώματα και ήταν σε γενικές γραμμές, αρκετά φωτεινός. Ο δεύτερος, με την προσθήκη Factory στο λογότυπό του, φιλοδοξεί να δείξει μια πιο σκοτεινή πλευρά του, χάρη σε κάποιες προσθήκες στον εξοπλισμό. Το Dorsoduro 750 Factory, λοιπόν, ακολουθεί την ίδια τεχνοτροπία. Κυμαίνεται σε κάποια από τις αποχρώσεις του γκρι, αυτές που βρίσκονται εν αφθονία στη ζωή, στους πίνακες ζωγραφικής, στον κόσμο των μοτοσικλετών -όπως, άλλωστε και η απλή έκδοση. Ωστόσο, διαθέτει κάποιες επιπλέον πινελιές, άλλες πιο σκοτεινές και άλλες πιο έντονες, προκειμένου να διαφοροποιηθεί από το απλό Dorsoduro.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Διαβάστηκε από 68431 αναγνώστες
Η κίνηση στους δρόμους